[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

 

       
            ลมปาก  มนุษย์  ดุจแพร่เชื้อ
         ความเชื่อ  เรื่องผี  จึงมีทั่ว
         คนโง่  คนขลาด  คอยหวาดกลัว
         เมามัว  เดาส่ง  ลงที่แพะ

            ชนชั้น  ปกครอง  เคยตรองไหม
         ถามไป  ดันโกรธ  โทษเราแขวะ
         ความเท็จ  ความเชื่อ  เบื่อแยกแยะ
         นี่แหละ  นักปกครอง  สมองกลวง
               
   

    สุนทรวิทย์

ชีวิตเกิดมาแสนอาภัพ
ไร้ทรัพย์อับจนไร้คนห่วง
โดดเดี่ยวระกำชอกช้ำทรวง
ติดบ่วงลมปากยากแก้ตัว   

คนเขาประณามเฝ้าหยามเหยียด
รังเกียจตราหน้าด่ากันมั่ว
ว่าเป็นกระสือลือว่าชัวร์
น่ากลัวนักหนาไม่กล้ามอง

ทั้งเจ็บทั้งไข้ทั้งผ่ายผอม
แก่หง่อมหงอยเหงาเศร้าหม่นหมอง
หิวจนอกไหม้ไส้พอง
จำต้องเดินหน้าออกหากิน

ตกเย็นแดดร่มเดินห่มผ้า
ลอยมาเล้าไก่เพราะได้กลิ่น
เข้ามุม มืดเลย อย่างเคยชิน
หวานลิ้นฟาดไก่สบายพุง

--ณัชชา--