ไปเจอเขตหวงห้ามในยามรัก
สุดจะหักห้ามใจห่างไกลเจ้า
จะเดินหน้าตามขวัญสุดบรรเทา
จะถอยหลังยังเฝ้าสุดเดาใจ
ถ้านวลน้องเมตตายิ้มมาบ้าง
คงมีทางเดินหน้าเข้ามาใกล้
หากน้องเมินหน้าหนีไม่มีใย
เกรงมีภัยคอยท่าถูกฆ่าฟัน
จึงจำใจอยู่ห่างอย่างห่วงห่วง
เกรงพุ่มพวงลวงใจเอาไปหั่น
ถ้าน้องบอกรักพี่ “เรามีกัน”
จะขอมอบชีวันไม่หวั่นเลย
“ไพร พนาวัลย์”