ยามจันทร์เพ็ง เล็งเห็น เด่นบนฟ้า
พิศดวงหน้า พาให้ ใจเหงาหงอย
รอความหวัง ฝังฝาก จากรอคอย
ต้องระห้อย โหยหา พาเศร้าจินต์
คะนึงใน แนบเนา ครั้งเก่าก่อน
ภาพหลอกหลอน ทุกครา พาถวิล
ชายที่รัก หักหาย คล้ายโบยบิน
ไปไกลถิ่น ดินแดน แสนเศร้าใจ
รักเคยเต็ม เข้มข้น จนล้นเอ่อ
ตอนนี้เก้อ ดายเดียว เปลี่ยวไฉน
มองจันทร์เพ็ง เล็งแล แปรเปลี่ยนไป
ตรมฤทัย แทบแย่ แน่นอนนัก
อยากให้จันทร์ ผ่องเพ็ญ เด่นทุกช่วง
ประทับทรวง หน่วงเหนี่ยว กลมเกลียวหนัก
ยังคงคอย เพียงเธอ เพ้อเพราะรัก
อย่าปล่อยฉัน เสียหลัก ด้วยรักเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
