วิหคดงวิเวกหวานผ่านแนวพฤกษ์
ปลุกสำนึกลูกไพรให้ตื่นฝัน
แสงกระทบหลบใบไล้หมอกควัน
ระเรี่ยหลั่นช่วงช่อล้อสายลม
กลิ่นไอดินชุ่มฉ่ำชื้นน้ำค้าง
ยอดไผ่คว้างเสียดสดับขับผสม
ลำนำพลิ้วหวิวหวามยามพร่างพรม
กระไอห่มใจหนาวยามร้าวรัก
เรไรเรียกเพรียกคู่อยู่หริ่งหริ่ง
คือความจริงไร้มายาพาประจักษ์
พิสุทธิ์ใสอำไพพร่างช่างงามนัก
อุ่นความรักซับซ่านผ่านม่านจินต์
คือสวรรค์ไร้สิ่งแซมแต่งแต้มสี
รุ้งรวีโอบห้วงใจใฝ่ถวิล
ฝากรอยฝันฝังแอบแนบผืนดิน
สุขสมจินต์เมื่อมาเที่ยวป่าไพร...
"ประภาคาร"
จะถูกตัดคะแนนไม๊เนี่ยะ..
ยินดี ๆ แต่งรับเข้ากัน เหมาะเจาะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
