หยาดน้ำตา ไหลอาบ ทาบสองแก้ม
ความเหงาแซม ความเศร้า เฝ้าครวญหา
ถึงคนไกล คนหนึ่ง ซึ่งจากลา
ยามนิทรา ฝืนกลับ หลับไม่ลง
อยากจะรู้ ความใน ให้บอกนิด
ฉันมีสิทธิ์ หรือไม่ ใคร่ร้องส่ง
บอกกับฉัน เร็วหน่อย อย่าปล่อยงง
นวลอนงค์ ทนรอ ท้อเสียจัง
ตื่นมาตอน ตีสี่ หนีความเศร้า
ช่างว่างเปล่า ใจเปลี่ยว เหี่ยวสิ้นหวัง
เหม่อมองดาว ราวฟ้า อุราพัง
เสียงฟ้าคลั่ง ฝนคลืน สะอื้นทรวง
จากดวงใจ ดวงนี้ ที่ปวดร้าว
แสนเหน็บหนาว โดดเดี่ยว เปลี่ยวทุกช่วง
สายฝนพรำ กรำมา พาใจกลวง
กลัวคนไกล หลอกลวง ดวงชีวิน
เสียงฟ้าเปรี้ยง ลงมา ผวาอก
สั่นสะทก อกสาว ร้าวเสียสิ้น
เหมือนเสียงใคร ร้องสั่ง ดังในจินต์
ว่ารักเรา ขาดวิ่น ใจภินท์พัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
