ดาวเดือนเลือนลับฟ้า รำไร
หรีดหริ่งหวีดเร็วไว ร่ำร้อง
ฤทัยเริ่มหวั่นไหว เป็นอื่น
ยามค่อนคืนกึกก้อง ดั่งฟ้าจะทลาย(๓๑๑)
เมฆลอยวนหม่นไหม้ ซึมเซา
ขาวกลับสลับเทา ยิ่งแล้ว
เมฆมืดวืดอับเฉา ในอก
กลัวว่าใจจักแป้ว กินแห้วอีกครา(๓๑๒)
ครวญค่ำคืนขื่นช้ำ ชีวี
ปวดแปลบแสบฤดี หม่นไหม้
มองเห็นเด่นราศี ใสสด
ใจยิ่งหมองตรองไว้ เพื่อได้คืนมา(๓๑๓)
เสียงไก่ขันกระชั้น รัญจวน
ว้าเหว่จนเซซวน เจ็บแท้
อกหญิงยิ่งกำสรวล ป่วนปั่น
จำจักต้องรีบแก้ เผื่อแพ้หมดทาง(๓๑๔)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
