ชื่อสำนวน : รำลึกคุณมารดา
ผู้แต่ง : ริน ดอนบูรพา
พอกลางคืนลูกขยับแม่กลับตื่น
ต้องทนฝืนตื่นมาดูลูกรู้ไหม
เฝ้ากล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อยเจริญวัย
ยุงไม่ไต่ไรไม่ตอมยอมอดทน
ต้องอดอยากปากแห้งจนซีดเซียว
ต้องอดเปรี้ยวอมทุกข์ทุกแห่งหน
มิยอมให้ลูกอดอยากลำบากตน
หรือหมองหม่นร่างกายให้รำคาญ
พอลูกโตส่งให้เรียนเพียรศึกษา
ให้สืบเสาะแสวงหาเพื่อลูกหลาน
เมื่อเติบใหญ่มีวิชาหาการงาน
พลอยเบิกบานดีใจให้ลูกดี
ยามลูกทุกข์แม่มีทุกข์เป็นหลายเท่า
ยามลูกเศร้าแม่โศรกสลดหมดราศี
ยามลูกเจ็บแม่เจ็บแน่นแสนทุกข์ทวี
แล้วลูกนี้ทำสิ่งใดให้แทนคุณ
ขอกราบเท้าแม่เราหนอผู้ก่อเกิด
ได้มอบสิ่งประเสริฐพร้อมอุดหนุน
คำสั่งสอนอบรมดีที่การุณ
คอยค้ำจุนลูกน้อยตลอดมา
ยามท่านแก่ขอดูแลเลี้ยงดูท่าน
อยู่ที่บ้านสุขฤทัยไม่โหยหา
ได้ตอบแทนคุณบิดรและมารดา
เปรียบผืนฟ้ามหานทีมิเทียมทัน
ต้องทนฝืนตื่นมาดูลูกรู้ไหม
เฝ้ากล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อยเจริญวัย
ยุงไม่ไต่ไรไม่ตอมยอมอดทน
ต้องอดอยากปากแห้งจนซีดเซียว
ต้องอดเปรี้ยวอมทุกข์ทุกแห่งหน
มิยอมให้ลูกอดอยากลำบากตน
หรือหมองหม่นร่างกายให้รำคาญ
พอลูกโตส่งให้เรียนเพียรศึกษา
ให้สืบเสาะแสวงหาเพื่อลูกหลาน
เมื่อเติบใหญ่มีวิชาหาการงาน
พลอยเบิกบานดีใจให้ลูกดี
ยามลูกทุกข์แม่มีทุกข์เป็นหลายเท่า
ยามลูกเศร้าแม่โศรกสลดหมดราศี
ยามลูกเจ็บแม่เจ็บแน่นแสนทุกข์ทวี
แล้วลูกนี้ทำสิ่งใดให้แทนคุณ
ขอกราบเท้าแม่เราหนอผู้ก่อเกิด
ได้มอบสิ่งประเสริฐพร้อมอุดหนุน
คำสั่งสอนอบรมดีที่การุณ
คอยค้ำจุนลูกน้อยตลอดมา
ยามท่านแก่ขอดูแลเลี้ยงดูท่าน
อยู่ที่บ้านสุขฤทัยไม่โหยหา
ได้ตอบแทนคุณบิดรและมารดา
เปรียบผืนฟ้ามหานทีมิเทียมทัน