(อ้าวมาไม่ทัน"พี่ยากูซ่า") 
แรกรักเหลือ เชื่อนัก รักเธอมาก
เธอก็ฝาก รักเหลือ เจือจนอุ่น
แต่พอไกล เขาใกล้ ให้เจือจุน
รักเคยคุ้น เธอมองข้าม หยาบหยามใจ
จะมองฟ้า กี่ครั้ง ก็ยังหม่น
เมื่อคราฝน ตกพรำ ย้ำหวั่นไหว
เจ็บเหลือเกิน อกเอ๋ย ยากเผยใคร
ยอมหลีกลา มาไกล ให้เขาครอง
รักของเธอ มีค่า เวลาเหงา
ขอให้เรา จบแค่นี้ มิมีสอง
ขอให้เธอ สมใฝ่ ดั่งใจปอง
น้ำตานอง ขังปริ่ม ฝาก(พี่)"ริมโขง"
เธอก็ฝาก รักเหลือ เจือจนอุ่น
แต่พอไกล เขาใกล้ ให้เจือจุน
รักเคยคุ้น เธอมองข้าม หยาบหยามใจ
จะมองฟ้า กี่ครั้ง ก็ยังหม่น
เมื่อคราฝน ตกพรำ ย้ำหวั่นไหว
เจ็บเหลือเกิน อกเอ๋ย ยากเผยใคร
ยอมหลีกลา มาไกล ให้เขาครอง
รักของเธอ มีค่า เวลาเหงา
ขอให้เรา จบแค่นี้ มิมีสอง
ขอให้เธอ สมใฝ่ ดั่งใจปอง
น้ำตานอง ขังปริ่ม ฝาก(พี่)"ริมโขง"
"ดิน"วางกลอนไว้นิดเดียว"พี่ริมโขง"ยังทราบอีก..เก่งจังค่ะ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
