ไม่เคยมี ลางร้ายใด ให้รู้สึก
ไม่เคยนึก เธอจะปิด คิดสงสัย
ไม่เตรียม พร้อมจะรับ กับเสียใจ
เขาคือใคร ยืนที่ฉัน มันไม่จริง
เธอเดินมา ด้วยแววตา ว่าลาก่อน
และแน่นอน กับคำพูด หยุดทุกสิ่ง
ให้ยอมรับ กับคำลา อย่าประวิง
ใจหยุดนิ่ง เธอขอเลิก เบิกใจคืน
คำว่ารัก คงไร้ค่า ถ้าทวงถาม
เธอมองข้าม คนหางแถว แล้วใช่ไหม
ต่อให้ฉัน พูดให้ฟัง ทั้งหมดใจ
รักแค่ไหน คงไม่พอ ขอให้ฟัง
คงเป็นเพราะ เธอตั้งใจ ไว้แล้วก่อน
มันแน่นอน คงยากเหนี่ยว เกี่ยวกักขัง
ต่อให้ฉัน พูดพรอดพร่ำ คำร้อยพัน
ไม่มีวัน รั้งใจกาย ได้อยู่ดี
ไม่เคยนึก เธอจะปิด คิดสงสัย
ไม่เตรียม พร้อมจะรับ กับเสียใจ
เขาคือใคร ยืนที่ฉัน มันไม่จริง
เธอเดินมา ด้วยแววตา ว่าลาก่อน
และแน่นอน กับคำพูด หยุดทุกสิ่ง
ให้ยอมรับ กับคำลา อย่าประวิง
ใจหยุดนิ่ง เธอขอเลิก เบิกใจคืน
คำว่ารัก คงไร้ค่า ถ้าทวงถาม
เธอมองข้าม คนหางแถว แล้วใช่ไหม
ต่อให้ฉัน พูดให้ฟัง ทั้งหมดใจ
รักแค่ไหน คงไม่พอ ขอให้ฟัง
คงเป็นเพราะ เธอตั้งใจ ไว้แล้วก่อน
มันแน่นอน คงยากเหนี่ยว เกี่ยวกักขัง
ต่อให้ฉัน พูดพรอดพร่ำ คำร้อยพัน
ไม่มีวัน รั้งใจกาย ได้อยู่ดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
