บนนิ้วนางของกาลเวลา
มาจะเห่เสภาช้าเจ้าหงส์
ปีกเจ้าอ่อนร่อนลงที่ดงฝ้าย
หอมดอกไม้มาผสมเมื่อลมชาย
หอมละม้ายเหมือนเนื้อเจ้าเจือจันทน์
หลับตาเถิดที่รักเพื่อพักผ่อน
ฟังเพลงกลอนพี่กล่อมถนอมขวัญ
มีกลอนไทยธรรมดามาจำนรรจ์
สารพันเพ้อพล่ามไปตามใจ
พระจันทรจรแจ่มกระจ่างแจ้ง
ส่องแสงช่อชูดูไสว
นางแย้มแย้มยิ้มอยู่ริมไพร
เหมือนทีไร่ฝ้ายพิมเจ้ายิ้มแย้ม
ซ่อนชู้ชูช่ออรชร
เหมือนเราซ่อนเป็นชู้คู่แฉล้ม
ซ่อนกลิ่นส่งกลิ่นประทิ่นแกม
เหมือนกลิ่นแก้มโฉมยงเมื่อส่งตัว
เล็บมือนางกางกลีบกระทัดรัด
เหมือนมือเจ้าปรนนิบัติพัดวีผัว
บานเย็นบานสะพรั่งฝั่งสระบัว
เหมือนเย็นเจ้าเย้ายั่วอยู่กับน้อง
มะลิวัลย์พันระกำขึ้นแกมจาก
ได้สามวันกรรมพรากไปจากห้อง
จำปีเคียงโศกระย้าผกากรอง
พี่โศกเศร้าเฝ้าตรองกว่าสองปี
อบเชยเผยกลิ่นกลั้วสุกรม
วันนี้ได้เชยชมสมสุขพี่
สาวหยุดกุหลาบอาบอวลดี
ขอหยุดชมจูบที เถิดสาวน้อย
โอ้ว่าวันหวานฉ่ำเหมือนจำได้
ลงเล่นน้ำดำไล่ในสระสร้อย
หอมเกสรเสาวคนธ์ที่หล่นลอย
เด็ดสายบัวหักห้อยเป็นสร้อยบัว
วิมานไม้ชายสระพระไทรโศก
ใบช่วยโบกบังเดือนเลือนสลัว
หนาวน้ำค้างน้ำคำฉ่ำระรัว
กลัวแสนกลัว กลัวสลายกระจายไกล
นอนเถิดหนายาหยีพี่จะกล่อม
งามละม่อมมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว
คีรีรอบขอบเคียงเหมือนเวียงชัย
อยู่ร่มไม้เหมือนปราสาทราชวัง
เคยสำเนียงเสียงนางสุรางค์เห่
มาฟังเรไรแซ่ต่างแตรสังข์
เคยมีวิสูตรรูดกั้นบนบัลลังก์
มากำบังใบไม้ในไพรวัน
หนาวน้ำค้างกลางคืนสะอื้นอ้อน
จะกางกรกอดน้องประคองขวัญ
เอาดวงดาราระยับกับพระจันทร์
ต่างช่อชั้นชวาลาระย้าย้อย
เดือนจะดับดวงไปในความมืด
ดาวจะชืดจืดแสงแห่งหิ่งห้อย
ชวาลาจะลาดับไปลับลอย
และเวลาเริ่มคล้อย ค่อยค่อยคลาย
ลืมตาเถิดที่รัก พักเหนื่อยแล้ว
มาชมแก้วเกลื่อนทางเขาวางขาย
สิ้นสุนทรท่านแล้วแก้วกระจาย
เศษกรวดทรายก็เกลื่อนแสงขึ้นแข่งแวว
ขอบคุณ อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
