ขิงก็รา ข่าก็แรง
ไขความตามอ่อนด้วย อรรถแสดง
เดาขิง”รา”ข่าแรง คู่ถ้อย
ไฉน”รา”จึ่งแปลแปลง เป็นผ่าว
ในเมื่อ”รา”คือคล้อย ค่อยร้างจางรวน
คิดครวญขิงข่าเคล้า คราใด
คงมิใช่สมุนไพร ท่านพ้อง
เห็นมีแต่แกงไทย ตำเครื่อง พริกแล
ปนข่าหอมจึงต้อง แต่เรื้องตำรา
ปัญหาคือว่าน้ำ พริกครัว ใครฤา
ใส่ข่าพร้อมขิงรัว โขลกขย้ำ
พะแนง อ่อม ป่าวัว ใครใส่ ขิงนา
มีแต่แกงเก่าคล้ำ ชื่อคล้าย “พริกขิง”
เดี๋ยวนี้จริงก็ใช้ แกงเผ็ด นั่นแล
เติมกากหมูคือเคล็ด คั่วเร้า
โรยถั่วฝักยาวเด็ด องคุ ลีเฮย
ผัดผัดพอจามเข้า ค่อยเรื้อราไฟ
ถามแม่ไยท่านร้อง พริก”ขิง”
ทั้งที่ตามความจริง จ่อมไร้
ผู้ชาญท่านก็ติง ฟังก่อน
ขิงข่าโบราณให้ หั่นกลั้วเท่ากัน
เพียงวันผันคล้อยล่วง เร็วรัด
ตำรับเลยถูกปัด เปล่าฟื้น
ใครไหนข่าขิงคัด เคียงกลิ่น รสนอ
แก่อ่อนแรงรารื้น เหล่านั้นใครคะนึง
จึงพอคลำพบเค้า รางราง
คงติแกงที่วาง ว่าเพี้ยน
ข่าแรงกลิ่นขิงจาง จนอ่อน
สองไม่สมสมัครเสี้ยน ต่างซ้ำรสทราม
งามแหละงามเช่นนี้ สำนวน ไทยเฮย
คือค่าคราทบทวน ท่องรู้
สมอักขระกระสวน ทรงชาติ
เรืองวัฒนธรรมกู้ ก่อรั้วเอกรงค์ ฯ (๓๐๘)
พรายม่าน
สันทราย
๐๕ กรกฎ ๕๕