หลายครั้ง..กับการเฝ้ามองสายฝน
กี่เม็ดที่หล่น.ฉันจำไม่ได้
รู้เพียงหนาวเหน็บเสียจน..ขาดใจ
ความเย็นที่เกาะกุมความรู้สึกร้าวไหว..มันไม่ชิน
หลายครั้ง"ที่ทำความเข้าใจ" กับลม.ไร้ความอุ่น
แต่ไม่เคยนึกคุ้นกับมัน"หรือเข้าใจ.อะไร.ทั้งสิ้น
เหมือนยืนอยู่ลำพัง"ท่ามกลางฝนพรำ..ช่ำดิน
หนาวจนแข็งกว่าหิน.ฝนเม็ดใหญ่กับหัวใจที่หยุดบิน..ไม่มีแรง
หลายครั้งกับความรู้สึก..ว่างเปล่า
ทุกครั้งคราว..ให้เปลืองน้ำตา””ในฝนหน้าแล้ง
ไม่คิดเป็นประสบการณ์ชืวิต..หรือนับบทเรียนราคาแพง
แค่สงสัยว่าโดนฟ้าแกล้ง..ให้อ่อนแอ. .กลางฝนที่หล่นแรงแรง.จนเปียกปอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
