เขียนจดหมายถึงน้องใส่ซองผิด
ดันส่งไปอ๊อฟฟิศจึงผิดช่วง
เจ้านายเธอเปิดอ่านบานทั้งพวง
คำหนักหน่วงบ่งชัดบทอัศจรรย์
ประกาศก้องร้องด่าว่าทุเรศ
ไอ้คนเปรตอย่างนี้ไม่มีขั้น
แถมแขวะน้องรีบตอบถ้าชอบมัน
เรื่องสำคัญส่วนตัวไยรั่วมา
เขียนจดหมายขอโทษได้โปรดเถิด
จิตเตลิดโลมเลียทำเสียหน้า
ไม่คิดว่านายคนดีมีเมตตา
หรือจะกล้าเปิดจดหมายก่อนปลายทาง
หรือว่านายหลงรักสมัครชิด
เจ้ามิ่งมิตรคนดีให้พลีร่าง
จึงเคียดแค้นแพ่นคำไม่อำพราง
โกรธน้องนางหลายวันไม่หันมอง
“ไพร พนาวัลย์”