แต่งกลอนเพื่อคลายเครียดลดเดียดฉันท์
ให้คืนวันงามละมุนด้วยคุณค่า
ดื่มด่ำรสวรรณศิลป์กล่อมวิญญาณ์
เติมศรัทธามวลมิตรลิขิตกานท์
หยิบดวงดาวพราวฟ้าลงจารึก
ร้อยเรียงพฤกษ์ไพรพราวธารวาวหวาน
ร่ายรำปีกผีเสื้อร่วมเจือจาน
สร้างตำนานเสรีกวีจร
คอยแหวกแนวแผ้วถางก่อนวางหนาม
ดักคนตามหลังมาเหนื่อยสลอน
โรยเมล็ดสลอดลงพล็อตกลอน
ให้วิ่งตอนคืนฟ้าแจ่มลาวัณย์
เพื่อผลงานเราเด่นอยู่เป็นหนึ่ง
ติดตราตรึงดวงใจคนใฝ่ฝัน
จึงวางบ่วงลวงให้หลงใหลกัน
โดยมุ่งมั่นหมายทำอย่างจำใจ
บ่คิดว่าหลายท่านประชันบท
จะร้อยพจน์เพราะพริ้งงามยิ่งใหญ่
จนตัวเรานั่งขรึมเศร้าซึมไป
คิดมุกใดก็ไม่ขำสุดช้ำทรวง!ฯ
อริญชย์
๔/๗/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
