อักษรศิลป์ สิ้นซึ้ง รำพึงช้ำ
ทรวงระกำ ย้ำลึก จนสึกหรอ
เหมือนโดนกรีด มีดบั่น มาหั่นคอ
ใจนี้หนอ ป.ล. ขอลา...
ดุลย์ ละมุน
ทรวงระกำ ย้ำลึก จนสึกหรอ
เหมือนโดนกรีด มีดบั่น มาหั่นคอ
ใจนี้หนอ ป.ล. ขอลา...
ดุลย์ ละมุน
พอเขียนจบ ครบคำ จึงย้ำอ่าน
ทบทวนกานท์ อ่านไป ใจก็ล้า
แล้วลงชื่อ คือจรด หยดน้ำตา
แทนคำลา ฝากใส่ ไปในซอง
เอื้อมไปหยิบ แสตมป์ มาแต้มติด
ใช้น้ำลาย ป้ายนิด ติดถูกต้อง
ไม่กลับหัว ขวาบน บนมุมซอง
หวังเรียกร้อง ให้น้อง ต้องเห็นใจ
หยิบมาส่ง หย่อนลง ไปในตู้
หยุดยืนดู ตู้แดง แฝงสังสัย
ซองน้องอยู่นี่ ที่ส่งไป นั่นซองใคร
อย่าให้ใช่ จดหมายลา หาเจ้านาย
ก้าวแรกฯ...
ทบทวนกานท์ อ่านไป ใจก็ล้า
แล้วลงชื่อ คือจรด หยดน้ำตา
แทนคำลา ฝากใส่ ไปในซอง
เอื้อมไปหยิบ แสตมป์ มาแต้มติด
ใช้น้ำลาย ป้ายนิด ติดถูกต้อง
ไม่กลับหัว ขวาบน บนมุมซอง
หวังเรียกร้อง ให้น้อง ต้องเห็นใจ
หยิบมาส่ง หย่อนลง ไปในตู้
หยุดยืนดู ตู้แดง แฝงสังสัย
ซองน้องอยู่นี่ ที่ส่งไป นั่นซองใคร
อย่าให้ใช่ จดหมายลา หาเจ้านาย
ก้าวแรกฯ...