เราต่างคนสูงวัยแต่ใจมั่น
เรารู้ทันอนิจจังแห่งสังขาร
เราก็ยังทูนเทิดแม้เกิดนาน
เราต้องการสานรักสลักใจ
ถ้อยคำที่แสลงใจเราไม่เรียก
เพราะสำเหนียกนึกรู้อยู่เคียงใกล้
ใช้ถ้อยคำอ่อนหวานสมานใน
สองเคียงใกล้ชื่นบานไปนานปี
เราช่วยกันถนอมใจมิให้หม่น
จะไม่บ่นใส่หูหรือจู้จี้
จะเอาอกเอาใจร่วมไมตรี
คล้องชีวีสองเราให้เนาว์นาน
คำหยาบคายว่า “แก่”มันแย่มาก
ออกจากปากคนไหนมันไม่หวาน
อายุก็จะสั้นเพราะสันดาน
เจ้าคนพาลควรตายเป็นรายวัน
พูดแล้วมีน้ำโห อ่ะ
“ไพร พนาวัลย์”
...อุ๊ย!ลุงไพร ใจเย็น เย็นนะคะ!
หนูนี้จะ คอยเชียร์ อย่าเสียขวัญ
ไยต้องมี น้ำโห โชว์ทันควัน
เดี๋ยวหัวใจ ก็สั่น ถึงขั้นวาย...
...ไยต้องสอย ถ้อย"แก่" มาแหย่จิต
ไตร่ตรองคิด จนเพลีย ใจเสียหาย
คำว่า"แก่" ยินแล้วขลัง ฟังสบาย
อีกความหมาย "แก่"ถือ คือ..อาจารย์...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
