เราต่างคนสูงวัยแต่ใจมั่น
เรารู้ทันอนิจจังแห่งสังขาร
เราก็ยังทูนเทิดแม้เกิดนาน
เราต้องการสานรักสลักใจ
ถ้อยคำที่แสลงใจเราไม่เรียก
เพราะสำเหนียกนึกรู้อยู่เคียงใกล้
ใช้ถ้อยคำอ่อนหวานสมานใน
สองเคียงใกล้ชื่นบานไปนานปี
เราช่วยกันถนอมใจมิให้หม่น
จะไม่บ่นใส่หูหรือจู้จี้
จะเอาอกเอาใจร่วมไมตรี
คล้องชีวีสองเราให้เนาว์นาน
คำหยาบคายว่า “แก่”มันแย่มาก
ออกจากปากคนไหนมันไม่หวาน
อายุก็จะสั้นเพราะสันดาน
เจ้าคนพาลควรตายเป็นรายวัน
พูดแล้วมีน้ำโห อ่ะ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
