หยาดสายฝน โปรยมา อุราหวั่น
กลัวถึงขั้น ดั้นด้น ไม่พ้นผ่าน
กลัวยิ่งนัก จักท่วม อ่วมอีกนาน
กลัวลนลาน ปานว่า ฝนมาแล้ว
เห็นเมฆดำ หม่นหมก หัวอกร้าว
ฟ้าไร้ดาว กราวเกรียว ใบเรียวแจ๋ว
หมู่หญ้าแพรก แตกหน่อ พะนอแนว
เป็นทิวแถว สองข้างทาง ระหว่างเดิน
มองกอไผ่ ไหวเอน โงนเงนนัก
พอสักพัก ลมพัด สะบัดเหิน
ฝุ่นกระจาย คละคลุ้ง มองรุ้งเพลิน
ชี้ชวนเชิญ พี่ดู เคียงคู่กัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
