จงหยุดเศร้าสร้อยละห้อยหา
พี่ยายังอยู่ไม่ไปไหน
เจ่าจุกทุกข์ถมตรมทำไม
วันวัยเลยล่วงทุกห้วงคิด
หันมาขับคำระบำฟ้อน
กานท์กลอนที่แกะนั่นแหละมิตร
วันละคำสองคำสบายจิต
ชุบชีวิตกันและกันนิรันดร์กาล
พี่เนินฯ...อย่าน้อยใจ
ได้แต่เพียง เรียงคำ ลำนำเผย
ไฉนเลย สิ้นรส หมดความหวาน
ระบายกลอน วอนถึง ซึ่งวันวาน
กาลผันผ่าน ล่วงเลย มิเคยรอ
เคยเคียงขวัญ วันเหงาเมื่อคราวก่อน
กลับแรมรอน ห่างหาย ไม่ติดต่อ
สายสัมพันธ์ น้องพี่ ไม่ดีพอ
จะไม่ท้อ อย่างไร โปรดใคร่ครวญ..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
