[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

๐  เพียง  ๐

๑
   
๐  เพียงสัมผัสรสอุ่นที่อ้อมกอด
สองแขนทอดโอบกายมิหน่ายหนี
เสียงกระซิบบอกรักจากฤดี
แก้มก็ปริปรี่รอยยิ้มอิ่มทรวงใน

๐  อุ่นแห่งรักจัดลงบรรจงก่อ
แล้วถักทอแห่งเราเฝ้าหลงใหล
เกิดเส้นสายเรียงรักประจักษ์ใจ
หาอื่นใดเทียบเคียงนั้นมิมี

๒

๐  เพิ่งเข้าใจว่าความรักช่างหวานชื่น
ให้สู้ยืนมาไกลได้ ถึงเพียงนี้
จับมือกุมมุ่งฝ่าแม้นมากมี
พันเดือนปียังยิ้มส่งตรงปลายทาง

๓

๐  จากโคนรุ้งสีเก่าเทาหมองหม่น
จนพบคนที่เห็นค่ามิหายห่าง
น้ำตาร่วงทวงดินไม่สิ้นจาง
ยืนอ้างว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา

๐  รอยยิ้มเธอละเมอพกหวังพบพ้อ
สร้างทางต่อเติมเต็มอย่างห่วงหา
หวังพระจันทร์ส่งผ่านธารดารา
ขอสบตาผ่านเมฆหมอกบอก "รักเธอ"

๔

๐  ไฉนเลยความห่างไกลใยถูกปิด
ส่งสนิทเพียงภาษาใช้เสนอ
ภาพถ่ายเจ้าเฝ้ามอง,ฟ้องละเมอ
แล้วก็เอ่อด้วยน้ำตาพาร่วงโรย...

ปล...เพิ่งเข้าใจว่า "ความคิดถึง"  ที่ใช้พลังงานเพียงน้อยนิด
กลับทำให้ทรมานได้มิใช่น้อย...

๐  ตะวันฉาย ๐