แสงทองพาดผ่านฟ้า รำไร
เมฆหม่นลนลานไกล หมดสิ้น
เรืองรองผ่องพิไล ไปทั่ว
หักจิตเกือบแดดิ้น ถิ่นพื้นพสุธา(๒๘๖)
แสงทองทาบทั่วท้อง นภา
หอมกลิ่นเจ้าจำปา มาใกล้
กาหลงส่งสัญญาณ ซานซ่า
เหลือบเร่งเล็งแมกไม้ เกือบได้เด็ดดม(๒๘๗)
มินานแสงส่องหล้า เลือนหาย
เปรียบดั่งฝนหล่นทราย ลับร่วง
แรมรอนร่อนมิวาย กลายชื่น
ฝนตกนกประท้วง ห่วงแท้โบยบิน(๒๘๘)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
