๑
...อ่านจดหมายร่ายช้ำระกำจิต
ฝังแน่นติดเยื่อใจในอีกหน
หยาดน้ำตาคลอคำนำกมล
เพราะหลงคนที่เคยรักพักชีวี
...ในเมื่อรักเขาหลงลืม,ลืมแล้วสิ้น
ครั้นความชินยังผูกมัดไม่หน่ายหนี
อนิจจารักล่มจมวารี
ธารน้ำตาก็ล้นปรี่ที่นัยน์ตา
๒
...เขาไม่อยู่,เราอยู่สู้โลกกว้าง
แม้อ้างว้างบางครั้งหม่นทนห่วงหา
เคยมีคู่อยู่เคียง เีรียงกายา
เขาลดค่าแล้วผลักไสไกลทางเงา
๓
...อ่านอักษรกลอนโศกโบกโบยจิต
รอยดำมิดปกคลุมพร่างทางความหงา
เหลือเวลาย่ำน้ำตาทาบางเบา
แล้วถูกเผาตายทั้งเป็นเซ่นรักลวง...
ปล...หากจะร้องไห้ก็ร้องออกมาเถิด...เพราะการที่เราร้องไห้ไม่ได้แปลว่าเราอ่อนแอ
แต่เพื่อระบายความอัดอั้นตันใจต่างหาก...และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง
มิตรอักษร
๐ ตะวันฉาย ๐
...อ่านจดหมายร่ายช้ำระกำจิต
ฝังแน่นติดเยื่อใจในอีกหน
หยาดน้ำตาคลอคำนำกมล
เพราะหลงคนที่เคยรักพักชีวี
...ในเมื่อรักเขาหลงลืม,ลืมแล้วสิ้น
ครั้นความชินยังผูกมัดไม่หน่ายหนี
อนิจจารักล่มจมวารี
ธารน้ำตาก็ล้นปรี่ที่นัยน์ตา
๒
...เขาไม่อยู่,เราอยู่สู้โลกกว้าง
แม้อ้างว้างบางครั้งหม่นทนห่วงหา
เคยมีคู่อยู่เคียง เีรียงกายา
เขาลดค่าแล้วผลักไสไกลทางเงา
๓
...อ่านอักษรกลอนโศกโบกโบยจิต
รอยดำมิดปกคลุมพร่างทางความหงา
เหลือเวลาย่ำน้ำตาทาบางเบา
แล้วถูกเผาตายทั้งเป็นเซ่นรักลวง...
ปล...หากจะร้องไห้ก็ร้องออกมาเถิด...เพราะการที่เราร้องไห้ไม่ได้แปลว่าเราอ่อนแอ
แต่เพื่อระบายความอัดอั้นตันใจต่างหาก...และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง
มิตรอักษร
๐ ตะวันฉาย ๐
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
