.jpg)
ขอส่งผ่าน เอ่ยวานลา คนค่าน้อย
จำต้องถอย ร่องรอยรัก ไม่หักหวง
ผ่านกระดาษ ทีขาดวิ่น หมดสิ้นทรวง
เหมือนดั่งดวง ไฟร่วงหล่น ลงบนดิน
ไผ่ เดียวดาย
จำต้องถอย ร่องรอยรัก ไม่หักหวง
ผ่านกระดาษ ทีขาดวิ่น หมดสิ้นทรวง
เหมือนดั่งดวง ไฟร่วงหล่น ลงบนดิน
ไผ่ เดียวดาย
อันไฟป่า ถาโถม ประโคมหนัก
แต่ไฟรัก ผลักหมอด จอดถวิล
หรือใจคน เหมือนนก ที่ผกบิน
พอหมดสิ้น แรงลม เลยตรมตรอม
ใจบางบาง อ้างว้าง สุดร้างเหลือ
เป็นเพียงเนื้อ เยื่อเล็ก ใช่เหล็กหลอม
โดนคำหวาน หว่านลิ้น ก็ยินยอม
หลงว่าหอม น้อมอุรา แท้อาจม
แต่ไฟรัก ผลักหมอด จอดถวิล
หรือใจคน เหมือนนก ที่ผกบิน
พอหมดสิ้น แรงลม เลยตรมตรอม
ใจบางบาง อ้างว้าง สุดร้างเหลือ
เป็นเพียงเนื้อ เยื่อเล็ก ใช่เหล็กหลอม
โดนคำหวาน หว่านลิ้น ก็ยินยอม
หลงว่าหอม น้อมอุรา แท้อาจม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
