.......................
อักษรศิลป์ สิ้นซึ้ง รำพึงช้ำ
ทรวงระกำ ย้ำลึก จนสึกหรอ
เหมือนโดนกรีด มีดบั่น มาหั่นคอ
ใจนี้หนอ ป.ล. ขอลา...
"ดุลย์ ละมุน"
รับจดหมายจากปลายฟ้า..ว่าลาก่อน
อกสะท้อนหวั่นไหวใจผวา
หัวใจมีให้เธอเสมอมา
เธอไม่เคยเห็นคุณค่าคำว่ารัก
แอบมองเธอ..อ้อนหญิงอื่น ฉันขื่นขม
แม้โศกตรมกลืนกล้ำทนช้ำหนัก
เธอเห็นฉันเป็นกลอนกานท์ผ่านมาทัก
แม้ใฝ่ภักดิ์เพียงใด..เธอไม่รู้
กลืนน้ำตาด้วยเจ็บแสนเหน็บหนาว
พ้อดวงดาว..ว่าทุกวัน..เห็นกันอยู่
รู้บ้างไหมใครช้ำ..น้ำตาพรู
มีเธออยู่ในห้วงใจ..ไม่ลาร้าง
ก่อนจะจบ ป.ล. ขอลาก่อน
เกินจะอ้อนห่วงหาขอลาห่าง
ความทรงจำของใจคงไม่จาง
คำลงท้าย....ปล่อยว่าง..อย่างผู้แพ้
...........
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
