...เธอเคยเล่า..ยามใจ หลงใฝ่รัก
ผ้ากองหมัก ไร้เรื่อง เปลืองความหมาง
แต่พอหมด รสรัก มักจืดจาง
ขนหล่นสัก เส้นวาง สร้างให้เคือง...
...มิอยากเชื่อ เลยว่า ในครานั้น
เราอยู่คู่ เคียงกัน ฝันเสมือน
ฉันมองเธอ เลอค่า กว่าใครเตือน
เธอกลับลัก ลอบเยือน เพื่อนใกล้ใคร...
...แล้วสร้างกล ปนเรื่อง ปราดเปรื่องสวย
หล่อนร่วมช่วย ปกปิด สนิทไขว่
ฉันมันจำ ต้องโง่ โชว์ไว้ใจ
ซ่อนส่วนลึก หมองไหม้ ไข้ตรอมตรม...
...มิอยากเชื่อ เลยว่า ในครานี้
ฉันคนช้ำ ฤดี มีขืนข่ม
บ่อยครั้งเธอ หงุดหงิด ไม่ชิดชม
แถมเบื่อบ่น ราวยิ่ง ทิ้งฉันไกล...
...หลงเธอราว พระเอก มาเสกจิต
เนรมิต สุขเหลือ เชื่อฝากใฝ่
เป็นเทพมา ส่องทาง สร้างรักใย
แท้เพชฌฆาต ตัวใคร่ ไร้เมตตา...
...อยากจะลืม ทุกสิ่ง ทิ้งสนิท
เรื่องก็กราย หมายสะกิด จิตผวา
เพื่อนกล่าวเล่า กันทั่ว เรื่องชั่วพา
ฉันลำดับ ความล้า น้ำตานอง...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
