[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

สังคมกลอน อ้อนมา พาไหวหวั่น
จำกัดกัน กั้นกีด ขีดว้าวุ่น
เขียนทะลึ่ง นอกทาง เอาอย่างคุณ
บางครั้งลุ้น คำหยาบ ถูกสาปเรา

เขียนสองแค่ สามง่าม ตามถนัด
เขาก็ขัด  เคืองแค้น แบนอับเฉา
เรื่องบนเตียง ห้ามเชียว เดี๋ยวมอมเมา
เด็กเล็กเขา เข้าอ่าน ได้ผ่านตา

จักเขียนเรื่อง การเมือง โถเคืองขุ่น
เดี๋ยวพี่เว็บ หัวหมุน ฉุนขึ้นหน้า
ต้องโดนอุ้ม แน่แล้ว จำแจวลา
หลบฉากมา เข้าดง ป่าพงไพร

จำต้องเขียน ชมนก วิหคเหิน
ที่ห่างไกล ความเจริญ เกินรับไหว
ไม่เผ็ดร้อน เรื่อยเปื่อย เฉื่อยแฉะไป
เหนื่อยเมื่อใด ขอหยุดพัก สักห้าวัน

ล้วนนานาจิตตังพูดอย่างพระ
คนไหนจะซึมซาบกาพย์กลอนฉันท์
คนไหนจะชอบกลอนอ้อนรำพัน
แบบมันมัน แบบตัดพ้อก็เลือกเอา

เรื่องอกหัก รักคุด มุดหาหญิง
เรืองผีสิง เรื่องลำเค็ญ หรือเหม็นเน่า
ธรรมชาติ หวาดกลัว หรือมัวเมา
เรื่องสุข เศร้า เลือกซะตามสบาย

แต่ถ้าเรื่องการเมืองมันเคืองขัด
เห็นชัดชัดทุกเมื่อน่าเบื่อหน่าย
ไล่ตีกันกันตลอดจนวอดวาย
ผลสุดท้ายตายทั้งคู่ดูแล้วมึน

--ณัชชา--