๐ ขอใช้สิทธิ์คนเจ็บเหน็บกลอนส่ง
ค่าลดลงเหลือศูนย์ใช่เรื่องแปลก
กลอนเคยฉ่ำรสหวานกับพานแยก
เพราะคำแตกแจกช้ำระกำทรวง
๐ จากคนรักกลายเป็นอื่นตื่นจากฝัน
แผ่ฉกรรจ์คคือแผลที่แช่หน่วง
คำว่ารัก สุดท้ายกลายเป็นลวง
หาใครควงอย่างเก่า..เราไม่มี
๐ ใจคนคอยรอยช้ำย่ำให้หนัก
เกิดรอยยักหลายเส้นไม่เร้นหนี
คอยความรักทักอีกหนบนชีวี
ฤา ฤดีมีสิทธิ์รอพอบรรเทา
๐ ตะวันฉาย ๐
ค่าลดลงเหลือศูนย์ใช่เรื่องแปลก
กลอนเคยฉ่ำรสหวานกับพานแยก
เพราะคำแตกแจกช้ำระกำทรวง
๐ จากคนรักกลายเป็นอื่นตื่นจากฝัน
แผ่ฉกรรจ์คคือแผลที่แช่หน่วง
คำว่ารัก สุดท้ายกลายเป็นลวง
หาใครควงอย่างเก่า..เราไม่มี
๐ ใจคนคอยรอยช้ำย่ำให้หนัก
เกิดรอยยักหลายเส้นไม่เร้นหนี
คอยความรักทักอีกหนบนชีวี
ฤา ฤดีมีสิทธิ์รอพอบรรเทา
๐ ตะวันฉาย ๐
จดอักษร วอนซึ้ง กึ่งใจน้อย
เก็บเรียงถ้อย รอยหม่น ของคนเหงา
เรียงภาพฝัน วันก่อน ตอนมีเรา
วันนี้เศร้า ได้แต่นึก จารึกคำ
เมื่อเธอห่าง ร้างไกล ใจเป็นอื่น
สิ่งที่ยื่น ให้หรือ คือความช้ำ
หลงเฝ้ารอ ไร้ร่องรอย พลอยระกำ
เจ็บซ้ำ-ซ้ำ หนำไหมใจ ใยมิลืม
เก็บเรียงถ้อย รอยหม่น ของคนเหงา
เรียงภาพฝัน วันก่อน ตอนมีเรา
วันนี้เศร้า ได้แต่นึก จารึกคำ
เมื่อเธอห่าง ร้างไกล ใจเป็นอื่น
สิ่งที่ยื่น ให้หรือ คือความช้ำ
หลงเฝ้ารอ ไร้ร่องรอย พลอยระกำ
เจ็บซ้ำ-ซ้ำ หนำไหมใจ ใยมิลืม
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
