เมื่อได้กลับมาบ้านนานนานครั้ง
เพื่อนฝูงนั่งล้อมหน้าเข้ามาใกล้
ทำไมหนอบางนายนั้นหายไป
พอถามไถ่ใจหดหู่ไม่สู้ดี
เพื่อนบอก “กลับบ้านเก่า ของเขาแล้ว”
หัวใจแป้วเยือกเย็นไม่เป็นที่
ไม้ใกล้ฝั่งแล้วหนอรอเดือน,ปี
ละชีวี,สังขาร,กลับบ้านเดิม
อยากกลับมาบ้านเราใจจะขาด
กรรมมันพาดไม่พ้นต้องทนเพิ่ม
แสนสงสารน้องน้อยที่คอยเจิม
หวังแต่งเติมดวงใจในวันเจอ
“ไพร พนาวัลย์”
รีบกลับถิ่น ดินแดน ไทยแลนด์เถอะ
หัวใจเหวอะ อยู่ไกล ใจเพ้อเจ้อ
กลับบ้านเรา เถิดหนา ยังอยากเจอ
นอนละเมอ ทุกวัน ไหวหวั่นทรวง
ถึงผองเพื่อน กลับบ้านเก่า เล่าอย่าหมอง
จงประคอง ชีวิต สิทธิ์ห่วงหวง
รักษากาย รักษาจิต อย่าคิดลวง
ด้วยเป็นห่วง หน่วงหนัก จักหมายปอง
อยากกลับบ้าน ก็กลับเลย เสบยมาก
ลูกหลานหลาก มากล้น คงไม่หมอง
อยู่เมืองนอก ผอมเหลือ เมื่อได้มอง
กลับบ้านเรา สุขสมสอง ไม่หมองตรม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
