เมื่อได้กลับมาบ้านนานนานครั้ง
เพื่อนฝูงนั่งล้อมหน้าเข้ามาใกล้
ทำไมหนอบางนายนั้นหายไป
พอถามไถ่ใจหดหู่ไม่สู้ดี
เพื่อนบอก “กลับบ้านเก่า ของเขาแล้ว”
หัวใจแป้วเยือกเย็นไม่เป็นที่
ไม้ใกล้ฝั่งแล้วหนอรอเดือน,ปี
ละชีวี,สังขาร,กลับบ้านเดิม
อยากกลับมาบ้านเราใจจะขาด
กรรมมันพาดไม่พ้นต้องทนเพิ่ม
แสนสงสารน้องน้อยที่คอยเจิม
หวังแต่งเติมดวงใจในวันเจอ
“ไพร พนาวัลย์”