ยามเช้าแม่น้ำนครชัยศรี
ตื่นขึ้นมา ตีห้า นั่งท่าน้ำ
ยินเสียงพร่ำ นกไพร ไก่ขันเพิ่ม
ที่ท่าน้ำ "นครชัยศรี" นี้เหมือนเดิม
หัวใจเริ่ม อ่อนล้า น้ำตาคลอ
แว่วยินเสียง เรือจูง ที่คุ้งไกล
นึกหวั่นไหว อุรา ผวาหนอ
คนแม่กลอง รู้ไหม ใจเฝ้ารอ
นั่งฝันฝ่อ เสียงขรม ผสมมา
ใช่เขาแน่ แท้เชียว คงเลี้ยวทัก
พอสักพัก เรือผ่าน มานผวา
โอ้อกเอ๋ย กลืนกล้ำ ฉ่ำน้ำตา
หนุ่ม"แม่กลอง" กลายท่า หา"สาว(สวน)ตาล"
ยินเสียงพร่ำ นกไพร ไก่ขันเพิ่ม
ที่ท่าน้ำ "นครชัยศรี" นี้เหมือนเดิม
หัวใจเริ่ม อ่อนล้า น้ำตาคลอ
แว่วยินเสียง เรือจูง ที่คุ้งไกล
นึกหวั่นไหว อุรา ผวาหนอ
คนแม่กลอง รู้ไหม ใจเฝ้ารอ
นั่งฝันฝ่อ เสียงขรม ผสมมา
ใช่เขาแน่ แท้เชียว คงเลี้ยวทัก
พอสักพัก เรือผ่าน มานผวา
โอ้อกเอ๋ย กลืนกล้ำ ฉ่ำน้ำตา
หนุ่ม"แม่กลอง" กลายท่า หา"สาว(สวน)ตาล"
แม่น้ำสายนี้ มันจะถึงกันได้ไหมหนอนี่(ดินไม่รู้อ่ะ)
"ดิน"