ยามเช้า...หนุ่มแม่กลอง
ต้นลำพู โอนลิ่วพลิ้ว ไหวไหว
ผ่านคืนหน่ายภายใต้ฝนอันหม่นหมอง
ละอองหมอกนิ่งแน่ในแม่กลอง
เพียงแค่มองก็พินิจจิตคะนึง
แม้ว่าพี่จักรากเรือไปเรื่อยๆ
ไหลเอื่อยๆตามธารพาลคิดถึง
ผ่านสวนตาลเคยเจอเจ้าเฝ้าตะลึง
ไม่พรั่นพรึงหากเมื่อเจ้าไม่เฝ้ารอ
ที่ท่าน้ำเคยเห็นเจ้าเฝ้าชะเง้อ
วันนี้เธอหายไปที่ไหนหนอ
หนุ่มแม่กลองครวญคร่ำน้ำตาคลอ
พีหวังขอรอพบหน้าที่…ท่าเดิม….
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
