เขาคงกราย หมายยล คนที่รัก
ขอพบพักตร์ สักครั้ง ยังสุขไหม
ยินวจี คลี่คำ นำชื่นใจ
เธอยังไม่ ใช่เลือน...เหมือนทุกวัน
เขาคงมาก หลากงาน ทานสวนกิจ
หลับสนิท จิตกาย คลายเมื่อยสั่น
ลืมกล่าวคำ อำลา ว่าจำนรรจ์
สองมือฉัน คัลประณต...ขอโทษครับ
ดินคนดี...อภัยให้เขาเถิดนะจ๊ะ...
รพีกาญจน์ 59