[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

จากมุมหนึ่ง ของหัวใจ ในสี่ห้อง
จากมุมมอง ของตน บนความหมาย
จากวันนี้ ที่รู้สึก สำนึกกาย
จากเริ่มต้น จนปลาย..คล้ายวังเวง

เหมือนเอื้อมคว้า เพียงลม ไม่สมหวัง
เหมือนประดัง ความเศร้า เข้าข่มเหง
เหมือนดั่งวน แอ่งกรรม ไร้ยำเกรง
เหมือนละเลง แต่เศร้า เป็นเจ้าครอง

ในภาวะจำยอม ต้องน้อมรับ
ถูกกระชับ ด้วยเหตุ อาเพศหมอง
เกินจะดิ้นหลุดพ้น บนครรลอง
เติมสนองหมองหม่น บนหัวใจ

แหละวันนี้ มุมหนึ่งรำพึงเศร้า
อีกหลายมุม นั่นเล่า เจ้าขานไข
มีมุมสุข อยู่บ้าง หรืออย่างไร
เหลือบ้างไหม ไม่กลุ้ม เหมือนมุมนี้

ต้องคอยหวัง คอยสร้าง ทางแห่งสุข
แม้ล้มลุก คลุกกาย ไม่หน่ายหนี
กัดฟันสู้ ดูแสง แห่งรวี
อาจจะมี มุมส่อง ให้มองทาง

คือชีวิต ต้องอยู่ เพื่อสู้ฝัน
ปักใจมั่น ฟันฝ่า ผ่าขวากขวาง
เดินสู่หมายปลายสมชื่นชมนาง
ฟ้ากระจ่าง อย่างอรุณ..อุ่นอารมณ์

"บ้านริมโขง"

๑๗ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๕

 

มิใช่เพียง มุมหนึ่งซึ่งเหนื่อยล้า
แต่ทั้งใจ คล้ายว่าค่าขื่นขม
ไร้สุขเยือน เพื่อนหรือ คือระทม
อยู่กับความ เศร้าซม ทับถมใจ

มิใช่เพียง หนึ่งมุม ที่กุมเศร้า
แต่ความเหงา ร้าวราน สุดทานไหว
ท้อทับถม บ่มเยื่อ เป็นเนื้อใน
ขาดคนคอย ห่วงใย แม้นปลายตา

มิใช่เพียง มุมใด หนึ่งในห้วง
แต่ทั้งทรวง ล่วงกาล ที่ผ่านหา
ไม่เหลือเลย รักหนึ่ง ให้พึ่งพา
ปรารถนา รางเลือน ดุจเลื่อนลอย

มิใช่เพียง มุมหนึ่ง ซึ่งหวนไห้
แต่ทั้งสี่ ห้องใจ กลายเหงาหงอย
ไม่เหลือมุมความหวัง  เหมือนดั่งคอย
ใจดวงน้อย พลอยระกำ ช้ำทุกมุม....


“สุนันยา”