ฝากคำกลอน อ้อนดาว ในราวฟ้า
ยังห่วงหา อาวรณ์ นอนเพ้อเจ้อ
คะนึงนิจ จิตหวั่น สั่นละเมอ
ดวงหน้าเธอ ลอยมา หาทุกคืน
ข่มตาหลับ กลับทวน หวนคิดถึง
รักสุดซึ้ง ตรึงห้วง ทุกช่วงฝืน
ระทวยทด หมดหวัง ทั้งนั่งยืน
ลีมตาตื่น ว้าเหว่ สุดเอกา
ค่ำคืนนี้ ฟ้าหม่น ทนปวดร้าว
สายลมหนาว พัดพริ้ว สยิวหน้า
เสียงไก่ขัน กระชั้นถี่ รี่ตื่นมา
แต่อุรา ยังครวญคร่ำ พร่ำหาเธอ
ฝากคำกลอน วอนฟ้า มาส่งถึง
ความคิดถึง ตรึงใจ ไม่เพ้อเจ้อ
มองดวงเดือน เคลื่อนกราย คล้ายหน้าเธอ
ถึงกับเผลอ ยิ้มเก้อ ละเมอมอง
ดาราราย ปลายฟ้า คณานับ
ส่องแสงขับ รับเดือน เหมือนเราสอง
ส่งยิ้มหวาน ผ่านฟ้า เมื่อครามอง
เพียงเธอจ้อง ท้องฟ้า นภาดาว
จะสลัก รักตรึง ขึงขอบฟ้า
เอาดารา วาดใจ ส่งให้สาว
จะฝากลม ห่มห้วง ช่วงฟ้าพราว
จะฝากดาว เอาใจ ไปให้เธอ
ก้าวแรกฯ...
ความคิดถึง ตรึงใจ ไม่เพ้อเจ้อ
มองดวงเดือน เคลื่อนกราย คล้ายหน้าเธอ
ถึงกับเผลอ ยิ้มเก้อ ละเมอมอง
ดาราราย ปลายฟ้า คณานับ
ส่องแสงขับ รับเดือน เหมือนเราสอง
ส่งยิ้มหวาน ผ่านฟ้า เมื่อครามอง
เพียงเธอจ้อง ท้องฟ้า นภาดาว
จะสลัก รักตรึง ขึงขอบฟ้า
เอาดารา วาดใจ ส่งให้สาว
จะฝากลม ห่มห้วง ช่วงฟ้าพราว
จะฝากดาว เอาใจ ไปให้เธอ
ก้าวแรกฯ...