นั่งมองดาว ที่ราวฟ้า พาเศร้านัก
จากคนรัก มาครึ่งโลก โศกแสลง
ดาวกระพริบ วิบไหว ใจสิ้นแรง
ดาราดาว พราวแสง แห้งแล้งนัก
หวนคิดถึง คืนหนึ่ง ซึ่งคราหนาว
เคยบอกสาว คราวตอน นอนหนุนตัก
เอ่ยคำหวาน ซ่านทรวง ห้วงความรัก
อุ่นไอนัก ถักมาน ผสานใจ
ค่ำคืนนี้ ยืนหนาว ร้าวดวงจิต
ห้วงความคิด ตามติด พิสมัย
ดาราร่วง ห่วงหา ล้าทรวงใน
อยากกลับไป ซบไอรัก บนตักเธอ
ก้าวแรกฯ...
จากคนรัก มาครึ่งโลก โศกแสลง
ดาวกระพริบ วิบไหว ใจสิ้นแรง
ดาราดาว พราวแสง แห้งแล้งนัก
หวนคิดถึง คืนหนึ่ง ซึ่งคราหนาว
เคยบอกสาว คราวตอน นอนหนุนตัก
เอ่ยคำหวาน ซ่านทรวง ห้วงความรัก
อุ่นไอนัก ถักมาน ผสานใจ
ค่ำคืนนี้ ยืนหนาว ร้าวดวงจิต
ห้วงความคิด ตามติด พิสมัย
ดาราร่วง ห่วงหา ล้าทรวงใน
อยากกลับไป ซบไอรัก บนตักเธอ
ก้าวแรกฯ...
ฝากคำกลอน อ้อนดาว ในราวฟ้า
ยังห่วงหา อาวรณ์ นอนเพ้อเจ้อ
คะนึงนิจ จิตหวั่น สั่นละเมอ
ดวงหน้าเธอ ลอยมา หาทุกคืน
ข่มตาหลับ กลับทวน หวนคิดถึง
รักสุดซึ้ง ตรึงห้วง ทุกช่วงฝืน
ระทวยทด หมดหวัง ทั้งนั่งยืน
ลีมตาตื่น ว้าเหว่ สุดเอกา
ค่ำคืนนี้ ฟ้าหม่น ทนปวดร้าว
สายลมหนาว พัดพริ้ว สยิวหน้า
เสียงไก่ขัน กระชั้นถี่ รี่ตื่นมา
แต่อุรา ยังครวญคร่ำ พร่ำหาเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
