นั่งมองฟ้า แลดาว เศร้ายิ่งนัก
ขาดคนรัก เคียงข้าง อ้างว้างหนาว
ในค่ำคืน เด่นดัง บางครั้งคราว
ต้องนั่งหง่าว เหงาใจ ไร้หยัดยืน
เขาจากลา ไปไกล เจ็บใจแสน
อยู่ถึงแคว้น แดนดิน สิ้นสุดฝืน
ละเมอหา ทุกคราม ยามกล้ำกลืน
ยังเต็มตื้น ฤทัย ฝันใฝ่นัก
เคยนั่งเรียง เคียงคู่ ดูดาวเด่น
ชี้ชวนชม จันทร์เพ็ญ เห็นประจักษ์
ช่างสุขสันต์ ยิ่งแล้ว แว่วคำรัก
สุดจะหัก จิตไป ลืมได้ลง
ณ ที่เก่า คืนนี้ มีเพียงฉัน
นั่งมองจันทร์ เปล่าเปลี่ยว เหี่ยวไหลหลง
หรือว่ารัก เราสิ้น ขาดวิ้นปลง
คอยพะวง ครวญหา น้ำตานอง
อยากให้เธอ รู้ไว้ ดวงใจมั่น
ไม่เคยหวั่น หวิวไหว ให้ใจหมอง
แม้เวลา ผ่านพ้น ยังทนปอง
สัญญาของ ฉันนี้ มิเปลี่ยนแปลง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
