เรียมเคยเรียงเคียงขวัญเมื่อวันก่อน
หนุนตักนอนทันใดร้องไอหยา
ถูกมดแดงแมลงหวี่กัดที่ตา
เอายาทาให้เรียมเธอเหนียมอาย
ใต้ร่มไทรใช่ขวัญนั้นมิเขิน
เบือนหน้าเมินมือคลำย้ำเป้าหมาย
มือไม้สั่นนั้นหนายากระจาย
เรียมร้องว้ายมือพี่จิ้มที่ตา
หนุนตักนอนทันใดร้องไอหยา
ถูกมดแดงแมลงหวี่กัดที่ตา
เอายาทาให้เรียมเธอเหนียมอาย
ใต้ร่มไทรใช่ขวัญนั้นมิเขิน
เบือนหน้าเมินมือคลำย้ำเป้าหมาย
มือไม้สั่นนั้นหนายากระจาย
เรียมร้องว้ายมือพี่จิ้มที่ตา
มิใช่อาย แต่แสบ ทำแบบนี้
ที่ไหนมี กัดที่ตา ทายาหนา
จะบ้าเหรอ พี่ขวัญ ฉันระอา
นี่ทายา ก็มั่ว กลัวอะไร
ไยถึงทำ เยี่ยงนี้ ฤาพี่ขวัญ
รังเกียจกัน เสแสร้ง แกล้งใช่ไหม
จำไว้เลย นะพี่ ต่อนี้ไป
เรียมจะให้ พี่เจิดรับ กลับอยู่กรุง
ที่ไหนมี กัดที่ตา ทายาหนา
จะบ้าเหรอ พี่ขวัญ ฉันระอา
นี่ทายา ก็มั่ว กลัวอะไร
ไยถึงทำ เยี่ยงนี้ ฤาพี่ขวัญ
รังเกียจกัน เสแสร้ง แกล้งใช่ไหม
จำไว้เลย นะพี่ ต่อนี้ไป
เรียมจะให้ พี่เจิดรับ กลับอยู่กรุง
"ดิน"
พี่ขวัญเปลี่ยนหัวข้อแล้วอ่ะ
แหมขวัญเขินเกินไปมือไม้สั่น
นั่งใกล้กันกระหนิงอิงกระหนุง
มันไม่เคยเลยสั่นคันถึงพุง
กางเกงตุงเหน็บกินอินเกินไป
มิเสแสร้งแกล้งเรียมให้เรียมเจ็บ
อย่าเพิ่งเก็บผ้าหนีพี่ไปไหน
คืนนี้หนอขอกลับปรับเข้าใจ
ใต้ต้นไทรที่เก่าเราเคลียร์กัน