รินร่ายคำฉ่ำชุ่มจากซุ้มจิต
ดื่นประดิษฐ์พิศพอลออศิลป์
ดั่งหญ้าหยาบทาบพื้นชื่นชีวิน
ออกแผ่เผยเงยสิ้นทั่วดินทราย
หากคำครองดองเค็มไว้เต็มขวด
ฤาจะอวดชวดชมดั่งสมหมาย
ขาดขยับขับเสียงร้อยเรียงราย
นั่นไม่อาจส่องฉายความหมายคำ
เหมือนเพชรพลอยด้อยดับคราอับแสง
พลางเว้าแหว่งแห้งขาดพิลาสร่ำ
เหมือนหยดหวานผ่านเกลือไม่เหลือจำ
ว่าเคยมีรสล้ำให้จำจาร
อักษรสมคมฉายลายเลิศลักษณ์
ควรทอปักถักร้อยสร้อยสมาน
รู้ตวัดขัดข่วนกระบวนกานท์
คุณค่ามหาศาลนั้นบานแล้ว
ดื่นประดิษฐ์พิศพอลออศิลป์
ดั่งหญ้าหยาบทาบพื้นชื่นชีวิน
ออกแผ่เผยเงยสิ้นทั่วดินทราย
หากคำครองดองเค็มไว้เต็มขวด
ฤาจะอวดชวดชมดั่งสมหมาย
ขาดขยับขับเสียงร้อยเรียงราย
นั่นไม่อาจส่องฉายความหมายคำ
เหมือนเพชรพลอยด้อยดับคราอับแสง
พลางเว้าแหว่งแห้งขาดพิลาสร่ำ
เหมือนหยดหวานผ่านเกลือไม่เหลือจำ
ว่าเคยมีรสล้ำให้จำจาร
อักษรสมคมฉายลายเลิศลักษณ์
ควรทอปักถักร้อยสร้อยสมาน
รู้ตวัดขัดข่วนกระบวนกานท์
คุณค่ามหาศาลนั้นบานแล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
