หนูแค่แมว เชื่องเชื่อง นอนเงื่องหงอย
เฝ้าสำออย คนเลี้ยง คอยเอียงหู
นิสัยดี ผูกพัน กตัญญู
อย่าย่างหนู เหมือนเสือ เนื้อหนูคาว
ฟังแม่ดิน กินเสือ เถือซะเกลี้ยง
แล้วมองเมียง จนหนู รู้สึกหนาว
หนูคงต้อง หลบหลีก ไปอีกยาว
ก่อนกลายเป็น กับข้าว แม่สาวดิน
สุนทรวิทย์
มิกินหรอก แมวหง่าว เจ้าหนังเหนียว
ทั้งแก่เหี่ยว เคี้ยวไม่แหลก แมวแปลกถิ่น
นอนสำออย คอยรอ ท้อชีวิน
ออกหากิน มิได้ กายชรา
จ้องเจอะหนู สักตัว มัวงุ่มง่าม
ห่างแค่สาม ศอกนิด คิดตั้งท่า
กุมขมับ จับมิได้ แค่ชายตา
ปล่อยหนูคลาน เชื่องช้า ผ่านหน้าไป
ทั้งแก่เหี่ยว เคี้ยวไม่แหลก แมวแปลกถิ่น
นอนสำออย คอยรอ ท้อชีวิน
ออกหากิน มิได้ กายชรา
จ้องเจอะหนู สักตัว มัวงุ่มง่าม
ห่างแค่สาม ศอกนิด คิดตั้งท่า
กุมขมับ จับมิได้ แค่ชายตา
ปล่อยหนูคลาน เชื่องช้า ผ่านหน้าไป
ป่าววววววว 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
