หิวเท่านั้นแหละจึงล่าสัตว์ป่ากิน!ฯ
-อริญชย์-
ธรรมชาติ วาดชีวา ข้าเป็นเสือ
ตายได้เพื่อ พิทักษ์ รักษาถิ่น
คณานับ ทรัพย์กอง ของในดิน
ใครกอบโกย โบยบิน มิยินยอม
หมายปักหมุด สุดตา อาณาเขต
หากมีเหตุ รุกแดน แสนถนอม
ไล่ตะปบ ขบกัด ตวัดงอม
เข้าแนวห้อม ล้อมเกี่ยว กลิ่นเยี่ยวตู
ตาแดงกล่ำ คำราม ตามวัยถึก
โลดแล่นคึก คะนอง ฮึ่มร้องขู่
ขยับนิด บิดเอ็น เส้นกล้ามฟู
ออกโจมจู่ พริบตา ฆ่าทั้งเป็น
สัตว์ตัวน้อย ค่อยคลาน มิหาญกล้า
เกรงภัยพา ลำบาก หนียากเข็ญ
ท้าทะลึ่ง ขึ้งเดือด เลือดกระเซ็น
มีให้เห็น ป่นปี้ ทุกวี่วัน
เปรียบให้รู้ ผู้ชาย ดังคล้ายเสือ
ถูกแถกเถือ ดันด้ำ โหมห้ำหั่น
ฤๅคุดคู้ สู้ศึก ฮึกโรมรัน
จบชีวัน มันหรือข้า บ้ารบลุย
จะเสืออ้วน ท้วนล่ำ ผอมย่ำแย่
จะชแร เหี่ยวย่น ขนหลุดลุ่ย
จะฟันหลอ ถ่อร่าง ปากช่างคุย
เจอฟ้ามุ่ย ยามบิ่น เสือสิ้นลาย
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
