คลื่น ๓
ภูเก็ตเพชรเพริศแพร้ว เลือนลับแล้วทะเลคราม
ธันวาสี่เจ็ดคร้าม ทุกเขตคามเหลือร่องรอย
รอยร้างพร่างพร่าเกลื่อน ร้านเรือเรือนร้างคนคอย
คอยคนหลายวันคล้อย เพียงศพลอยที่เยือนมา
น้ำตาจึงพร่าพร่าง ทุกก้าวย่างอนาถา
ศพซากลากนำมา ไร้ชีวาไร้แรงลม
ลมแรงแห่งเกลียวคลื่น อ้าปากกลืนชีวิตจม
จมจ่อมพร้อมทับถม โศกเศร้าซมผู้พบพาน
พานพาหาคนรัก วันสู่ปักษ์จักร้าวราน
รานร้าวนั้นเนิ่นนาน เพราะล่วงกาลมิผ่านพบ
พบเพียงเสียงร่ำไห้ ทั้งเทศไทยมาบรรจบ
จบกิจคิดเรื่องรบ มาสมทบช่วยคลี่คลาย
คลายทุกข์ที่โศกเศร้า เพื่อบรรเทาเยียวยากาย
กายใจไม่สบาย จงเลือนหายร้ายจากภูฯ
ขอขอบคุณ ครูหมูอ้วน - 30/12/2004 14:04
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
