สายฝนพรำย้ำจิตให้คิดหวน
ลมครางครวญสะบัดพัดเสมือน
ชวนคำนึงถึงใครที่ไกลเลือน
เคยเป็นเพื่อนเคียงคู่ดูฝนพรำ
แสนเหน็บหนาวร้าวรานสะท้านจิต
ขาดคู่ชิดเคียงใกล้ฤทัยช้ำ
ยามฝนโชยโปรยมาฟ้าครึ้มดำ
หัวใจร่ำร้องหาน้ำตาริน
ลมครางครวญสะบัดพัดเสมือน
ชวนคำนึงถึงใครที่ไกลเลือน
เคยเป็นเพื่อนเคียงคู่ดูฝนพรำ
แสนเหน็บหนาวร้าวรานสะท้านจิต
ขาดคู่ชิดเคียงใกล้ฤทัยช้ำ
ยามฝนโชยโปรยมาฟ้าครึ้มดำ
หัวใจร่ำร้องหาน้ำตาริน
สายฝนพรำ ย้ำจิต ไม่คิดหวน
อย่ารัญจวน เลยหนา ระอาสิ้น
มองสายฝน โปรยปราย สลายจินต์
ทั้งชีวิน หดหู่ อดสูจัง
ข่มตานอน รอนร้าว เฝ้าห่วงหา
เพียงปลายตา แอบมอง หม่นหมองคลั่ง
เมฆสีเทา ลอยวก อกแทบพัง
ในภวังค์ กู่ก้อง ทุกห้องใจ
ลุกมานั่ง จ่อมจม ระทมหนัก
ชายที่รัก จากลา พาหวั่นไหว
หยาดน้ำตา เจือฝน หล่นข้างใน
ขอคนไกล คิดถึงบ้าง อย่าร้างลา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
