อันว่ารัก ภักดี มีตลอด
อยากจะพรอด เพ้อพร่ำ จำใจห่าง
เมียพี่มี ตั้งหก อกเลือนลาง
ยอมอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย
เสียงรำพัน ออดอ้อน สะท้อนไหว
สี่ห้องใจ เหน็บหนาว คราวสลาย
แอบปองรัก ชายคู่ มาสู่กาย
นอนฟูมฟาย ทุกคืน แสนขื่นทรวง
ด้วยว่าเขา มีเมีย คลอเคลียแล้ว
ซดน้ำแห้ว ระกำ ช้ำทุกช่วง
หลับตาลง ครั้งใด ฤทัยกลวง
เจ็บปวดแปลบ แสบดวง ห้วงกมล
จึงเก็บงำ เอาใว้ ไม่กล้าบอก
น้ำใต้ศอก ไม่หวาน พานสับสน
รอชาติหน้า ฟ้าสว่าง กระจ่างตน
เราสองคน ได้ครองคู่ สู่นิรันดร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
