คงไม่แคล้ว กินเรียบ เงียบอย่างแรง
เข้าตาจน ทนกลั้น ขั้นสุดท้าย
ยอมเลวร้าย สุดขีด ชีวิตแผลง
ลากเอากลอง สองใบ ใช้แสดง
ร้องเสแสร้ง เร็วเหวย เฮ้ย.ปล่อยงู
เทจงอาง วางลง กลางพงหญ้า
มันเลื้อยช้า ตัวผอม มิยอมขู่
เสกมนต์คำ กำกับ จับให้ดู
"ว่านหลวงปู่" งูพิษ ทุกชนิดกลัว
หมายจะแจก แลกอาหาร.ว่านหางก้อย
คนเป็นร้อย คงได้ ไม่ถึงทั่ว
ขอเป็นค่า บูชาครู.งูสามตัว
เฮ้ ซี้ซั้ว รัวเกราะ เคาะปัง!ปัง!
อับดุล..เอ๊ย..อับดุลลา จงมานี่
สิบคนที่ จะได้...ไฝกลางหลัง
หญิงก็ได้ ชายก็ดี มีสตังค์
มอบว่านดัง.ร้อยบาท.เรียกขาดตัว
แค่สิบคนเท่านั้น อันละร้อยบาท คร้าบ...
รพีกาญจน์ 59
ผู้ใดมา ขายว่าน อยู่ย่านนี้
มีค่าที่ ต้องจ่าย เป็นรายหัว
ค่างูห้า ร้อยบาท นั้นขาดตัว
เหมาชัวร์ชัวร์ สองพัน คนกันเอง
มิรู้หรือ แถวนี้ เจ้าที่โหด
เคยลงโทษ คนเบี้ยวจ่าย จนหายเก๋ง
ยากูซ่า คุมอยู่ ผู้คนเกรง
นั่งในเข่ง ผักคะน้า น่าหวาดกลัว
สุนทรวิทย์
ยากูซ่า บ้าบิด ก็ศิษย์น้อง
รักปรองดอง ตามวาจา หลวงตาขรัว
เล่นทั่วลาน บ้านกลอน มิห่อนกลัว
ใจระรัว ปวดเจ็บ เห็นเวบมา
จากเชียงราย ลงมา นราธิวาส
ในตลาด วังเวียง ถึงเถียงป่า
เฮ้ ปล่อยงู เสร็จสรรพ อับดุลลา
ขายว่านยา สายสร้อย ห้อยพระดัง
อยากดำรง คงเป็น เช่นก่อนนี้
ยังจะดี แก้ผ้า เปิดหน้าหลัง
โชว์เรือนร่าง จ้างแจก แลกสตังค์
ตีปังปัง ทะเล้น ก็.แค่เล่นกล
เคยแบกกลองเล่นกล กลองรำวง กลองลิเก มาก่อนอ่ะครับ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
