...วันหนึ่งคุณ...ก้าวเข้ามา...
กอดฉันไว้ทั้งน้ำตา..แล้วบอกฉันว่า...ขอโทษได้ไหม?
เพิ่งรู้ตัวเองก็ตอนนี้...ว่าฉันนี่แหละแสนดี...เกินกว่าใคร..
ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้....ขอโทษที่ทำร้าย...ได้โปรดคืนดี
...ง่ายไปรึเปล่า?...
อยู่-อยู่ก็มาขอโทษเรื่องเก่า...ตอนนี้
ตอนฉันเจ็บจนเกินเยียวยา...คุณหายไปไหนมา...คนดี
ในขณะที่ฉันใช้เวลารักษาใจที่มี...คุณใช้เวลาทุกนาที...อยู่กับใคร?
...ไม่ได้เรื่องมาก...
แต่ความเป็นไปได้มันยาก...ไม่ว่าวันไหน
ไม่ใช่ฉันเสียดายเวลา...ฉันเสียดายคุณค่า...ของหัวใจ..
ถึงจะลบความทรงจำแล้วเริ่มใหม่...รอยแผลที่คุณทำไว้...ก็ไม่ลืม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
