ฉัน'เคย'เกลียดรอยยิ้มนั้น
ที่เธอใช้คร่าลมหายใจของฉันอย่างทรมาณ
ลมหายใจแผ่วๆและเรี่ยวแรงที่หายไป
น้ำตาอันขมขื่น..
เธอคงจำไม่ได้..
แต่เป็นเรื่องโง่ๆที่ฉันลืมไม่ได้
ฉันรักเธอ.. ฉันรักเธอ..
ฉันร้องไห้ไปพร้อมกับคำๆนี้กว่าล้านครั้ง
ก่อนที่ฉันจะพบกับนิทราอันสิ้นหวัง
ภาพเธอที่สะท้อนผ่านนัยตา
ของนัยตาของตัวฉันในกระจก
มันคือโศกาแห่งนาฏกรรม
ภาพเราสองคน..
มิติความรักและความดำมืดที่ฉันรู้จัก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
