กลอนนี้ มีเต่า อยู่บทท้าย...
สะบัดหนาว ผ่าวร้อน ตอนไข้สร่าง
แทบปลิดวาง เกือบเดือน ค่อยเลือนหาย
ช่วงพักฟื้น คืนตัว ทั่วร่างกาย
โรคไข้คลาย ลำเค็ญ ยืนเอนเอียง
ฝัน..ผู้เฒ่า เคราเงิน เดินมาโปรด
ท่านแย้มโอษฐ์ ชูไม้ ไร้ซุ่มเสียง
ส่งสัญญาณ ผ่านแผ่ว แว่วสำเนียง
พอรู้เพียง แค่สอง ทำนองเบา
ว่าเป็นเกณฑ์ เวรกรรม บุญนำเกิด
สุดประเสริฐ จากครรภ์ ในวันเสาร์
กายภาค นาคเจ็ด ปกเกศเรา
คอยคุ้มเกล้า ครองตน พ้นภัยพาล
ยังนักษัตร ตัดดี มีเสริมส่ง
งูมะโรง ตรงดัง วัยสังขาร
นับว่าโชค โฉลกงาม ยามทวาร
จะคืบคลาน ผ่านร้าย ลาภกรายมา
กิรดัง บังเอิญ เหลือเกินหนอ
ปี พ.ศ. ครรลอง 2555
มังกรใหญ่ ไล่แล่น แดนนภา
มีนาคา โลดโผน โจนนที
ดวงชะตา คราแย่ พบแพ้ย่าย
ไม่สบาย คุกคาม ปราดตามปรี่
ให้สะเดาะ เคราะห์ออก นอกอินทรีย์
โดยวิธี ปล่อยเต่า รวมเก้าตัว
เปิดนิทาน อ่านดู รู้สิ้นเต่า
สงสารเจ้า ชอกช้ำ ถูกทำทั่ว
ป่วยก็ช่าง อย่างไร จะไม่กลัว
มิทำชั่ว เราสุข เต่าทุกข์เอย
ขอบคุณ.ละอองดิน.มาทันเวลา
รพีกาญจน์ 59
ดวงชะตา ของคน ไยปนสัตว์
นั่งวิปัส-กรรมฐาน เถิดท่านเอ๋ย
สัตว์ก็อยู่ อู่เขา เล่ามิเคย
เบียดเบียนเลย ทำคน ให้หม่นมัว
/////////
เจ้าเต่าเมีย นั้นเล่า เหงาวิเวก
ดั่งถูกเสก ให้เฉา เศร้าสลัว
อดคิดถึง มิได้ ใจพันพัว
ทั้งลูก-ผัว เคยเคล้า ร้าวในจินต์
ตั้งแต่นั้น คนหนอ ก็ล้อเต่า
ว่าเงื่องเหงา เต่าช้า ระอาสิ้น
น่าเห็นใจ เต่าจัง ใจพังภิณท์
แรงโรยริน อ่อนล้า ตาเหม่อลอย
นั่งวิปัส-กรรมฐาน เถิดท่านเอ๋ย
สัตว์ก็อยู่ อู่เขา เล่ามิเคย
เบียดเบียนเลย ทำคน ให้หม่นมัว
/////////
เจ้าเต่าเมีย นั้นเล่า เหงาวิเวก
ดั่งถูกเสก ให้เฉา เศร้าสลัว
อดคิดถึง มิได้ ใจพันพัว
ทั้งลูก-ผัว เคยเคล้า ร้าวในจินต์
ตั้งแต่นั้น คนหนอ ก็ล้อเต่า
ว่าเงื่องเหงา เต่าช้า ระอาสิ้น
น่าเห็นใจ เต่าจัง ใจพังภิณท์
แรงโรยริน อ่อนล้า ตาเหม่อลอย
คุณ"พี่รพีกาญจน์ 59" คะ อย่าเชื่อ"ดิน"ค่ะ "ดิน"โม้ไปเรื่อยเปื่อยเองค่ะ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
