ตูข้าจะมากวิวสัน-.......................ตดิลกสุกำจาย
๐ แบบอย่างระวางวชิระบท.............เฉพาะพจนฉันท์กราย
แม้นหากวิวากยะก็กลาย.................ภวะธูระยากเย็น
๐ ด้วยที่วิธีระบุวิธาน.....................เฉพาะกานทกลอนเป็น
บังคับวิศัพท์พจนะเห็น....................ลหุคำ บ สำคัญ
๐ จำกัดและทัดพจนะร้อย.................ผัสะถ้อย ณ จำนรรจ์
ตามแบบเผดียงวิวิธะวรร-................ณคดีประดาสุนทร์
๐ เปรียบเพลงประเลงเสนาะฤดี..........คิตะสีมนาจุน-
เจือให้วิไลสุภะอดุลย์.....................ก็คระลองทำนองเบา
๐ แม้นรับสดับเสนาะฤทัย...............วปุใคร ฤ เฉยเอา
คงเต้นละเล่นมนะเฉลา.................สุขะกายสบายมาน
๐ อันฉันทกานท์มติวิสิษ-................ฐะประดิษฐ์พิไลภาร
แบบอย่างระวางคติวิธาน................เฉพาะเบื้องฉบับบรรพ์
๐ หลากหลายนิกายเสนาะเพราะพริ้ง...จะสะบิ้งสบัดวรรณ
ตามพจนบทปะสัทะกรรณ...............ลหุถ้อยมโนจง
๐ ด้วยที่วิธีมนเชลง.....................เฉพาะเพลงจะบรรยง
ด้วยศัพท์สะพัดลหุภุชงค์................ปริมาณก็เต็มกลืน
๐ อีกทั้งก็ภาษพจนะไทย.................ลหุให้ก็ยากยืน
ต้องแกล้งประแปลงภรตะพื้น.............กวิศัพทลำนำ
๐ แม้นเราเชลงกวิวิวา-...................กยะสาระฉันท์คำ
ให้พริ้งเพราะดังมธุระกำ-..................จระให้กระจายหลาย
๐ เปรียบดังกวีภรณะสุน-...................ทระภู่ ธ กำจาย
แบบเรียนทะเบียนดรุณะกลาย.............จะลิขิตลุงานกานท์
๐ อาจชวนขบวนภรณอัก-..................ขระลักษณ์นวาวาร
ย้อมฉันท์เฉลาสุระสนาน....................พิธุพจน์ก็มากครัน ฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
