ความอ้างว้างว่างเปล่าในเงาโศก
การณ์วิโยคซ้ำรอยคอยห่วงหวง
อาวรณ์แท้แลร้างเลือนห่างทรวง
ใจจมห้วงบ่วงเล่ห์เสน่ห์จาง
แสงสุดท้ายปลายหวังช่างหมองหม่น
ใจเจ็บจนร้าวเกินถูกเมินหมาง
อีกกี่เจ็บกี่ช้ำกี่คำคราง
จะเห็นทางสิ้นเหงาสิ้นเศร้าตรม
ไม่รู้ใจ
การณ์วิโยคซ้ำรอยคอยห่วงหวง
อาวรณ์แท้แลร้างเลือนห่างทรวง
ใจจมห้วงบ่วงเล่ห์เสน่ห์จาง
แสงสุดท้ายปลายหวังช่างหมองหม่น
ใจเจ็บจนร้าวเกินถูกเมินหมาง
อีกกี่เจ็บกี่ช้ำกี่คำคราง
จะเห็นทางสิ้นเหงาสิ้นเศร้าตรม
ไม่รู้ใจ
ในคืนเหงาเปล่าเปลี่ยว เดียวดายอยู่
ยากรับรู้ในสำนึก รู้สึกขม
ใจโอนอ่อนพริ้วไหว ใส่อารมณ์
เฝ้าทับถมพอกพูน ท้นทวี
ขอพักใจให้หายหมอง ตรองสุขสม
อย่าให้ตรมจนตาย ไม่หน่ายหนี
พอหายเหนื่อยก็จะไป ใช้ชีวี
กับโลกที่แสนสับสน และกลลวง
bluesky
ยากรับรู้ในสำนึก รู้สึกขม
ใจโอนอ่อนพริ้วไหว ใส่อารมณ์
เฝ้าทับถมพอกพูน ท้นทวี
ขอพักใจให้หายหมอง ตรองสุขสม
อย่าให้ตรมจนตาย ไม่หน่ายหนี
พอหายเหนื่อยก็จะไป ใช้ชีวี
กับโลกที่แสนสับสน และกลลวง
bluesky
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
