รักวันวาน หวานอยู่ คู่ดวงจิต
หวนคำนึง จึงคิด ผิดไฉน
ยามรักซึม แทรกทรวง ห้วงหทัย
ให้หวั่นไหว โหยหา อุราครวญ
ยามเหว่ว้า อาวรณ์ นอนไม่หลับ
ฤทัยกลับ สับสน จนไห้หวน
สายฝนโปรย ปรายมา พารัญจวน
จิตปั่นป่วน ทวนหวาด มิอาจลืม
ยังคิดถึง เรื่องราว คราวเก่าก่อน
ยังออดอ้อน ฤทัย ใจแสนปลื้ม
แม้นานเนิ่น เพียงใด ให้หยัดยืน
มิเป็นอื่น หรอกหนา ยอดยาใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
